Mity na temat królików – obalamy najpopularniejsze
Wraz z popularnością królików jako zwierząt domowych narosło wokół nich wiele mitów i przekonań, które często mają niewiele wspólnego z rzeczywistością. W tym artykule przyjrzymy się najczęstszym błędnym przekonaniom na temat królików i postaramy się je rozwiać.
Króliki są tanie w utrzymaniu i nie wymagają wiele uwagi
Wbrew powszechnym przekonaniom, koszty utrzymania królika nie są niewielkie – wyposażenie na początek, jedzenie, wizyty u weterynarza, szczepienia – na te wszystkie wydatki należy się przygotować. W przypadku ras długowłosych mogą dojść jeszcze wizyty u groomera. Dobrze jest wcześniej zorientować się w cenach i kosztach, aby upewnić się, czy będzie nas na to stać. Należy również być przygotowanym na nagłe wypadki – króliki to delikatne zwierzęta, często występują u nich problemy z przewodem pokarmowym czy z zębami. Jeśli pojawi się konieczność specjalistycznego leczenia lub zabiegu operacyjnego, oznacza to – rzecz jasna – dodatkowe koszty.
Opieka nad królikiem wiąże się z codziennym podawaniem jedzenia, wody, sprzątaniem kuwet/klatki/kojca. Konieczna jest także regularna pielęgnacja – przycinanie pazurków, kontrola sierści, a u królików z dłuższym włosem - czesanie. Brak odpowiedniej opieki może prowadzić do infekcji lub innych problemów zdrowotnych.
Króliki są zwierzętami społecznymi. Wymagają codziennej uwagi, obserwacji (zmiany w zachowaniu mogą oznaczać problemy zdrowotne), zabawy oraz przestrzeni do biegania. Najlepszą opcją jest zapewnienie im towarzystwa własnego gatunku, dlatego warto też rozważyć adopcję więcej niż jednego królika.
Króliki nie potrzebują dużo miejsca – mogą przebywać cały czas w klatce
Króliki domowe potrzebują mnóstwo ruchu każdego dnia. Te, które spędzają wiele godzin dziennie zamknięte w klatkach są bardzo nieszczęśliwe, ponieważ brakuje tam miejsca na swobodne podskoki, czy bieganie. Dlatego też codzienne, długie wybiegi stanowią minimum, a najlepszą opcją (jeśli to możliwe) jest życie „bezklatkowe”.
Zanim jednak pozwolimy uszakowi swobodnie poruszać się po domu, należy wcześniej odpowiednio przygotować mieszkanie. Trzeba przede wszystkim zabezpieczyć kable, usunąć toksyczne rośliny z zasięgu królika i zabezpieczyć wszystkie miejsca, do których zwierzak nie powinien mieć dostępu.
Jeśli jednak zdecydujemy się na klatkę, powinna ona być możliwie jak największa. Absolutne minimum jej długości to ok.100-120 cm. Królik powinien móc swobodnie się w niej położyć i kicać, a akcesoria znajdujące się w środku nie powinny w tym przeszkadzać.
Królik to idealne zwierzątko dla dziecka
Króliki jak najbardziej mogą żyć w jednym domu z dziećmi, co więcej, może to być dla najmłodszych wspaniała lekcja empatii i odpowiedzialności za żywą istotę (oczywiście pod okiem odpowiedzialnego starszego opiekuna). Branie do domu królika głównie jako prezentu lub odpowiedzi na zachciankę dziecka, które koniecznie chce mieć jakiegoś zwierzaka, nie jest jednak dobrym pomysłem. Nie tylko ze względu na kwestie omówione w innych punktach – koszty utrzymania, długość życia, konieczność zapewnienia opieki weterynaryjnej, itp. Króliki nie są żywymi maskotkami do przytulania i brania na ręce – część z nich wręcz nie przepada za głaskaniem, a branie na ręce kojarzy im się z atakiem drapieżnika i wywołuje duży stres. Nie lubią też hałasu, krzyku, a przy zbyt nachalnych próbach kontaktu mogą uciekać i chować się. Czy dziecko wykaże się zrozumieniem i uszanuje granice królika, czy też będzie próbować je przekraczać albo zwyczajnie znudzi się zwierzakiem, który nie spełnił oczekiwań? Każdego roku wiele takich nietrafionych prezentów, zwierzaków, które już nie były potrzebne, trafia do schronisk i fundacji. W drastycznych przypadkach są nawet porzucane w lesie, na ulicy, na śmietniku. Przyjecie do domu królika powinno być przemyślaną decyzją, a odpowiedzialność za niego spoczywa na dorosłych opiekunach!
Króliki nie potrzebują wizyt u weterynarza
Króliki, jako zwierzęta będące w naturze na końcu łańcucha pokarmowego i przyzwyczajone do ciągłej walki o przetrwanie, mają tendencje do ukrywania bólu i oznak choroby we wczesnym stadium. Gdy pojawia się poważne pogorszenie, może być już za późno na pomoc. Dlatego króliki wymagają systematycznych kontroli weterynaryjnych oraz regularnych szczepień. A już koniecznie jak najszybciej trzeba się udać do lekarza, gdy zaobserwujemy jakiekolwiek niepokojące objawy czy zmiany w zachowaniu (szczególnie gdy królik jest osowiały, nie ma apetytu, nie pojawiają się bobki, itp.).
Co ważne – musi być to weterynarz ze specjalizacją od zwierząt nieudomowionych lub egzotycznych, mający na co dzień do czynienia z królikami (to samo dotyczy również leczenia świnek morskich, chomików, koszatniczek, myszek, itp.). Nawet świetni weterynarze, leczący na co dzień tylko psy i koty, mogą nie mieć wystarczającej wiedzy na temat innych gatunków, ich chorób, odpowiednich leków i ich dawkowania, itp.
Króliki są gryzoniami
Króliki należą do rzędu zajęczaków (Lagomorpha). Przedstawiciele tego rzędu różnią się od gryzoni kilkoma szczegółami, takimi jak:
- Liczba siekaczy (u królików 2 pary ustawione za sobą, u gryzoni – jedna)
- Sposób przeżuwania pożywienia (króliki rozdrabniają pokarm okrężnymi ruchami szczęk, u gryzoni są to ruchy przód-tył)
- Zdolność do trzymania pożywienia w przednich łapach – zajęczaki tego nie potrafią, w przeciwieństwie do gryzoni
- Dieta (króliki to bezwzględni roślinożercy, wśród gryzoni zdarzają się też wszystkożercy, a także drapieżniki, jak np. występujące na Filipinach ryjoszczury)
Króliki żyją krótko
Często można spotkać się z opinią, że króliki żyją krótko, maksymalnie 2-3 lata. Tymczasem zdrowe króliki żyją średnio 7-9 lat. Można też spotkać seniorów dożywających np. 12 lat. Zaś najdłużej żyjący królik domowy, odnotowany w księdze rekordów Guinnessa osiągnął wiek aż 16 lat. Rekordzistą tym został Mick mieszkający w Berwyn w amerykańskim stanie Illinois.